Goed voordoen? Of gewoon dóén?!

‘Zorgen moet je doen; niet maken.’ Dit was één van de uitspraken van een vrijwilliger, terug te lezen in een aanbevelingsbrief voor een inwoner van onze gemeente. Iemand die was aangemeld voor een Koninklijke onderscheiding (en deze ook uitgereikt krijgt vandaag). Iemand die zich met ‘Hart & Hand’ inzet voor anderen, veelal voor oudere mensen. Waar veel waardering voor is.   

Geven aan een ander

Of wat denkt u van: “De waarde van de mens hangt niet af van wat hij heeft, maar van wat hij geeft.” Ook dit was terug te lezen in één van de brieven over iemand die van betekenis is voor anderen. Prachtig toch?

Vanzelfsprekend

Veel vrijwilligers vinden het heel normaal wat ze doen. Iets over hebben voor een ander. Zich - vaak langdurig - inzetten voor een initiatief zonder daar iets terug voor te vragen of te verwachten. Het zijn vaak mensen die liever niet op de voorgrond staan. De waardering zit in het helpen van de ander en het gevoel dat het geeft. Voor een vrijwilliger is het meestal niet belangrijk om anderen te laten zien dat ze ‘goed doen’. Want het is toch vanzelfsprekend dat je een steentje bijdraagt aan de samenleving?

Voorrecht

De dag voor Koningsdag is traditiegetrouw de ‘Lintjesregen’. Dan is de uitreiking van de Koninklijke onderscheidingen aan mensen die een bijzondere bijdrage hebben geleverd in bijvoorbeeld de zorg of voor een vereniging of kerk. Een feestelijke bijeenkomst ter gelegenheid van de 57e verjaardag van onze Koning.  Als burgemeester is het een voorrecht om bijzondere verhalen te delen, de lintjes op te spelden en de stralende gezichten van de gedecoreerden te zien.

Laten zien

Na het lezen van al die brieven voor de lintjes bedacht ik me ineens iets. Want in hoeverre zijn mensen die een lintje krijgen bezig met het laten zien wat ze doen? Bijvoorbeeld via social media. Eerlijk gezegd denk ik dat de meeste vrijwilligers mensen zijn die ‘gewoon doen’. Die hun vrije tijd besteden aan een ander. En in mindere mate bezig zijn met het wegtikken van een succesverhaal.

Rafelrandjes

Op social media zijn ‘likes’ belangrijk, terwijl bij vrijwilligerswerk bescheidenheid de boventoon voert. Op social media komt het bovendien nog wel eens voor dat mensen worden ‘gecanceld’. Het hard uitspreken naar elkaar als de mening van de ander de jouwe niet is. Soms met een enorm sneeuwbaleffect tot gevolg. Wat mij betreft echt een ‘rafelrandje’ van de social media. De vraag is dus: ‘waar wil je je tijd aan besteden?’ En welk gevoel geeft je dat? Je vraagt je dan ook meteen af hoe sociaal is social media eigenlijk?

Waardevol

De digitale ‘bubbel’ en de echte wereld. Een groter verschil is er haast niet. Het verschil tussen je goed of beter voordoen of ‘gewoon’ goed doen. De vraag waar we beter mee af zijn in onze samenleving hoef ik u vast niet te stellen… Begrijp me niet verkeerd. Sociale media brengen veel moois. Nieuwe informatie en ideeën. Nieuwe digitale verbindingen, maar laten we het wel in perspectief blijven zien. Laten we niet uit het oog verliezen hoe waardevol echte ontmoeting is. Van mens tot mens. Van hart tot hart.

Recordjaar

In onze gemeente gaat 2024 de boeken in als een recordjaar! Want 24 inwoners (hoe toepasselijk in 2024) hebben we mogen verrassen met een Koninklijke onderscheiding. De Lintjesregen is zo’n moment in de levens van mensen die velen in het hart raken. Mijzelf, de betrokkenen maar ook alle naasten die erom heen staan. Het zijn deze verhalen die ons inspireren, en hopelijk ook ‘toetsenbordridders’, om in plaats van je goed voor te doen, het goede te (blijven) doen!

Reageren? Stuur een bericht naar:j.vandertak@barneveld.nl